Szkoła Podstawowa Nr 13   mieści się  w Płocku przy ulicy Sierpeckiej  15. Dawniej, teren na którym mieści się szkoła należał do  Trzepowa.

     Według notatek  S.Fabisiaka, człowiekiem który organizował nauczanie na terenie Trzepowa, był Czesław Świtalski. Sam ukończył 7 klas gimnazjum i uczył  dzieci w domu swego stryja od 18 lutego 1905 roku do 1908roku. Ponieważ był zaangażowany politycznie musiał emigrować  w 1908 roku do U.S.A.

Przez rok 1908 - 1909 nauczaniem zajmował się Foremny. Posiadał rodzinę w Trzepowie (Daniłowicze). W 1909 roku musiał uciekać przed aresztowaniem.

    W latach 1909 – 1915 naukę organizował Witkowski. Wcześniej uczył w Rogozinie.Za jego czasów rozpoczęto budowę murowanego budynku szkoły w 1910 roku.

     Szkoła ta powstała w latach 1910 – 1912. Wówczas to został zbudowany budynek na potrzeby szkoły ( podobny jak w Brwilnie i Białej Starej). Pierwszy budynek był murowany, kryty dachówką. Mieściły się w nim : jedna izba lekcyjna, mieszkanie dla nauczyciela oraz zaplecze.

    Od 1916 do 1939 roku w Trzepowie uczył  Kazimierz Churski, który przyszedł z Ciachcina. Przez rok, kiedy wziął on urlop zdrowotny zastępstwo objął Jan Stawicki.

Do 1939 roku pracował jeden nauczyciel, ucząc  klasy od I – IV. Był to Kazimierz Churski, potem jego żona Stanisława Churska ( z domu Nowak z Trzepowa). Ostatnim nauczycielem przed wybuchem wojny był Jan Majewski, który nie zabezpieczył dokumentów pozostawiając je na strychu szkoły i tam uległy one zniszczeniu w czasie wojny. W

latach 1939 – 1945 do wyzwolenia w budynku szkoły mieszkali różni przesiedleńcy, którzy doprowadzili do zniszczenia szkoły ( podpalono podłogi i strych).

     Dnia 27 stycznia 1945 roku inspektor  Stanisława Churska -mianowana przez Urząd Miasta w Płocku rozpoczęła organizację szkolnictwa w mieście i powiecie. Do Trzepowa powołana została Stanisława Kijewska  w celu zorganizowania tutejszej szkoły. Dotychczasowy budynek murowany, w wyniku zniszczeń, nie nadawał się do rozpoczęcia zajęć. Wykorzystano więc drewniany barak wybudowany obok w czasie okupacji.  Miejscowy stolarz wykonał prowizoryczne ławki z desek.  Dnia 16 lutego 1945 roku rozpoczęto naukę w jednej dużej sali, bez tablicy i pomocy naukowych. 150 dzieci w wieku od 7 do 15 lat podzielono według ogólnego poziomu na cztery klasy. Dużą salę podzielono na dwie części ( większą i mniejszą). Zajęcia odbywały się w grupach od godziny 8.oo do 18.00. Do nauki wykorzystywano podręczniki przyniesione przez dzieci. Organizacja, nauczanie i kierowanie szkołą było bardzo ciężką pracą złożoną na barki jednej nauczycielki.

     Pod koniec lutego inspektor przysłała do pomocy młodą nauczycielkę, która jednak nie podjęła pracy w warunkach jakie tam ujrzała. Zdrowie S.Kijewskiej nie pozwalało na taki wysiłek, poprosiła więc o przysłanie kogoś na stanowisko kierownika szkoły.

     W marcu 1945 roku skierowany do Trzepowa został Marian Witlib. Przybył tam wracając z Niemiec wraz z całą rodziną. Powstał problem z zakwaterowaniem nowego kierownika. W baraku nie było więcej pomieszczeń, a w starym budynku brak było podłogi i okien. Chwilowo zamieszkał u państwa Milczarskich. Rodzice dzieci uczęszczających do szkoły wspólnie przystąpili do prowizorycznego wyremontowania  jednej z izb w starym budynku, wstawiając okna i drzwi. W tym pomieszczeniu bez podłogi zamieszkał nowy kierownik szkoły.

      Pod koniec czerwca  wykonano ławostoły do jednej z sal lekcyjnych. Dzieci podzielono na klasy I-II oraz III-IV i przygotowywano już klasę V. Postanowiono od nowego roku szkolnego  rozpocząć naukę w starym, murowanym, nieco odremontowanym budynku na poziomie klas I – VI.

   Od września 1945 roku przysłano dwoje nauczycieli Państwa Stanisława i Stanisławę Fabisiaków , którzy dotychczas zajęci byli organizacją szkoły w Święcicach. Zadaniem ich było utworzenie szkoły siedmioklasowej przy zatrudnieniu 4 nauczycieli na 140 uczniów. Dużo kłopotu sprawiło zakwaterowanie nowoprzybyłych. Władze gminne wyznaczyły do zamieszkania dwie zdewastowane izby u okolicznego rolnika, które do tej pory służyły jako magazyn. Po prowizorycznym uporządkowaniu, w słabo ogrzanym pomieszczeniu mieszkali Państwo Fabisiakowie  przez dwa lata. Pojawił się nowy problem wygospodarowania pomieszczeń do nauki 7 klas. W tym celu przeniesiono uprzednio użytkowany barak na plac szkolny i tam zorganizowano 2 izby lekcyjne.

    Od września 1946 roku rozpoczęto naukę w 4 pomieszczeniach ze 160 uczniami  w 7 klasach. Była to pierwsza siedmioklasowa szkoła na terenie gminy Biała.

    Stary budynek murowany i barak służyły do nauki do 1970 roku. Od 1.09.1957r. Przybyła jeszcze jedna nauczycielka – Teresa Radzka. Dużą salę w baraku podzielono na dwie małe i w ten sposób zajęcia mogły się odbywać w pięciu salach jednocześnie. Ilość uczniów wzrosła do 180.

    W 1962 roku S.Kijewska przeszła na emeryturę ze względu na stan zdrowia. Na jej miejsce zatrudniono Celinę Aleks, która pracowała w tej szkole do 1991 roku.

    W 1963 roku na emeryturę odszedł kierownik Witlib, a  jego  miejsce zajął Ignacy Ciarski, który wrócił do Płocka z ziem odzyskanych ( z Sobótki koło Wrocławia). Stanisława Fabisiak była w tym czasie na urlopie zdrowotnym i na zastępstwo przyszedł młody matematyk Włodzimierz Szymański.

W latach 1964-1966 w szkole w Trzepowie pracowało 6 nauczycieli, a uczęszczało do niej 187 uczniów. W 1966 roku  odeszli  do Płocka: Teresa Radzka i  Włodzimierz  Szymański,  a na ich miejsce przyszły  B.Tomaszewska  i                      A Szczypińska.

    Szkoły podmiejskie cierpiały na brak opieki lekarskiej. Uczniowie w celu przejścia badań lekarskich musieli udawać się do oddalonego o 5 kilometrów Płocka.

    W roku szkolnym 1967/1968 szkoła liczyła 208 uczniów i 7 nauczycieli. Nastąpił podział specjalności w nauczaniu ( B.Tomaszewska – matematyka, A.Szczypińska – J.polski).

    W 1970 roku rozpoczęto budowę nowego pawilonu zastępczego przed planowaną budową szkoły w latach następnych. Pawilon zaplanowano na 6 sal lekcyjnych, kancelarię, kuchnię, pomieszczenie na pomoce naukowe i duży hol.

    W 19670 roku z dużą pomocą rodziców zakończono budowę pawilonu.

    Od września 1970 roku, po śmierci Ignacego Ciarskiego kierownikiem szkoły został Stanisław Fabisiak.

     Wyposażenie sal, pomoce naukowe, umeblowanie – wszystko to było nowe i nowoczesne. Po feriach zimowych w 1971 roku miało miejsce uroczyste przecięcie wstęgi. Nowa szkoła posiadała 4 izby lekcyjne i 2 pracownie (biologiczna i fizyczno-chemiczna), duży hol, kuchnię i pokój nauczycielski. W starym budynku znajdowały się 2 pracownie zajęć technicznych i biblioteka.

    Szkołę zradiofonizowano tj. zainstalowano własny radiowęzeł. Największą klasę lekcyjną dostosowano do wymogów sali gimnastycznej. Zainstalowano drabinki, zakupiono kozły, skrzynie itp. Zagospodarowano 2 boiska do siatkówki i 1 do piłki nożnej, Część boiska wybetonowano do celów rekreacyjnych. Teren szkoły ogrodzono siatką. Ogrzewanie elektryczne skrzyniowe zamieniono na piece węglowe. Dzięki dużemu zaangażowaniu rodziców cała szkoła tonęła w kwiatach. Jesienią 1971 roku wokół szkoły posadzono 600 krzewów róż. Rozebrano barak, który służył od 1945 roku, a uzyskane drewno sprzedano na opał. Zorganizowano pracownię techniczną dla chłopców i dziewcząt ( zakupiono m.in. maszyny do szycia). Urządzono ogródek geograficzny i salę biologii. Klasy VII i VIII korzystały z basenu „Wisła” ucząc się pływać i zdobywać karty pływackie. Dzieci na basen dwa razy w tygodniu dowożono autobusem ufundowanym przez opiekujący się szkołą P.O.M w Niegłosach.

     W 1975 roku stan kadry nie uległ zmianie, ale pracujący tu nauczyciele podwyższali swoje kwalifikacje – na 8 nauczycieli studiowało 4.

    W 1977 roku pełniący funkcję dyrektora szkoły Stanisław Fabisiak odszedł na emeryturę, ale pracował jeszcze do 1982 roku na ½ etatu. Jego miejsce zajęła Maria Białobrzeska, która prowadziła szkołę do 1984 roku.

    Od 1984  do 2006 roku dyrektorem szkoły była Jadwiga Szymańska, która przyszła do tej szkoły po Liceum Pedagogicznym. W trakcie pracy ukończyła studia magisterskie o kierunku –geografia.